Door Carla Blom

Proloog: De rode en de gele paprika, twee eigenwijze vrouwen die weten wat ze willen en een boodschap hebben. Tijdens hun reis naar Suriname worden ze een team en dit hun bijnamen. Wat moeten die dan samen, zullen hun kleur en smaak verzwakken als je ze vermengt? Niets is minder waar.......

Al eerder ontmoet in Lilian tijdens een consult. Ik heb geen idee wat ik daar van mag verwachten, maar ik word er wel rustig van. Ze helpt me verdriet toe te laten en daarna de lichtpuntjes te benoemen. Dat groeit al snel uit naar een verlangen, een verlangen om meer met mijn hart te gaan doen, verlangen om grip te krijgen op mijn buikgevoel, verlangen met een smaak naar meer. Ik volg de workshop zet jezelf in het licht, ontmoet geweldige vrouwen, die elk op hun eigen manier op zoek zijn naar zichzelf.

Daar krijg ik al snel bewondering voor de ongedwongen en natuurlijke manier waarop Lilian ons confronteert met onszelf. Ze reikt oplossingen aan over hoe we daar in ons dagelijks leven positiviteit uit kunnen halen. Het is een genot naar deze training te gaan, leerzaam, confronterend en vooral heel gemoedelijk, de chemie met deze groep is er nog steeds.

Maar ik zie ook een jonge vrouw die worstelt, worstelt met zichzelf, haar gave, ambities en tijd. Ik heb dat zo eens een tijdje aangekeken en eigenwijs als ik ben besloot ik haar voor te leggen ‘volgens mij kun jij wel hulp gebruiken?!' Raar eigenlijk dat de cliënt zijn medium hulp aanbiedt. We hebben daar samen om gelachen en al snel volgt de uitnodiging om  door te praten. Dat praten hebben we achterwege gelaten, want eigenlijk zijn we meteen van start gegaan. Met wat, met van alles. Zo kwam ook de voorbereiding van de reis met Beyond The Borders voorbij. Lilian’s  eerste reis als begeleider naar Suriname. En wat dacht ik. “Dat avontuur wil ik ook beleven, ik ga mee!”

Zo belandden de rode en de gele paprika samen in de jeep. We hebben veel gelachen, maar ook gehuild en echt avonturen beleefd zoals in het hemelse sprookje van Moira. Eén ding weet ik zeker, vanaf toen zou niets meer hetzelfde zijn.  Ik gun iedereen dit avontuur.  

Vriendin voor het leven, zo beschrijft Lilian onze band, wat geweldig om dat te mogen voelen. Eenmaal terug van dit geweldige avontuur schrijf ik mijn reisverhaal, ze zijn zelfs in de nieuwsbrief en op de site gepubliceerd. En dan loslaten....Voor ons is dat geen optie, eerder verder gaan en groeien. Verdergaan met ontwikkeling,  een opleiding voor docenten, kinderen coachen, talent ontwikkeling en lol maken. Inmiddels besef ik me heel goed, dat zij door mij de ruimte te geven haar te helpen, mij nog meer geholpen heeft. Ik ontdek mezelf weer, krijg energie, straal en heb zin om nog meer mijn hart te gaan volgen.

En zo komt Moira voorbij, “krabbels die ik lang geleden geschreven heb en in de la liggen”, aldus Lilian. Vol verwondering en bewondering luister ik naar haar verhaal. De pijn, de moed en het verlangen. Ik lees het manuscript en kan het niet meer loslaten. Hier moeten we iets mee doen, dit is de kans om de belevenissen van Moira te delen met iedereen. Die kans hebben we benut, met veel energie, hard werken, hulp van anderen en heel veel genot, hebben we ons doel bereikt. Wat ben ik blij en dankbaar dat hier aan heb mogen bijdragen.

Vandaag is het dan zover Moira een hemels sprookje is waarheid geworden. Dankjewel lieve Lilian.