Tjonge, ik moest het vandaag gewoon even van me afschrijven. Deze week was denk ik wel de meest memorabe uit mijn leven. Ik voel een diepe verbondenheid met de Christuskracht en zag deze week de effecten daarvan tijdens de bijeenkomsten die ik mocht leiden. Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik zie hoe heling plaatsvindt op een wijze, die eerder ondenkbaar was. Mijn hoofd heeft moeite te verwerken wat het hart al weet. Deze week daalden we omringd door een veld van liefde af in de wereld waar vele ogen zich liever voor afwenden. "Een wereld van porno, lust en misbruik. Is dat nou licht en liefde, Lilian?" Vroeg iemand mij? Lees met me mee en zie hoe het licht de duisternis kan helen. 

M: "ooit was ik een hele lieve en mooie jongen, maar ik had een meisje moeten zijn. Volgens de pastoor, volgens mijn moeder. Deze boodschap heeft me onbewust tot een diep gewortelde identiteitscrisis gebracht en uiteindelijk heb ik op mijn negentiende de operatie ondergaan. Om deze te kunnen betalen, ben ik in de prostitutie gegaan en uiteindelijk werd ik één van de grootste escorts van het land, de hoer van de elite. Ik verdiende in een uur wat anderen in een maand of twee maanden nog niet verdient, maar wat ik heb moeten zien en ervaren.... Ik krijg het nooit meer uit mezelf weg. Ik moet daarmee elke dag leven" De tranen en de rauwe pijn in de ogen zal ik nooit vergeten. "Ik leef nu als een kluizenaar, feitelijk, want toen ik na vele jaren uit dat circuit kon komen, wat heel moeilijk is, was ik nergens meer welkom. Er waren er in het bordeel velen zoals ik, geen van allen voelde dat het opereren noch het transgenderschap ons gebracht had wat we hadden verwacht. De identiteitscrisis werd alleen maar groter. Alle anderen die ik heb gekend, dat waren mijn vrienden, ze zijn allemaal dood. Zelfmoord. Ik heb niemand meer."

De ontboezeming had de hele groep in tranen gebracht, dit verhaal was zo rauw, zó heftig. En wat gebeurt? Iedereen omarmde haar, we luisterden naar verhalen over deze transgender. De pijn, de schaamte, de angst ook. Het weg willen maar niet kunnen. Ik voelde zo'n groot veld van vergeving! Ik mocht dit verhaal delen, sterker nog, we hebben het opgenomen. Er komt een lesprogramma voor coaches en therapeuten, mijn cursist wil hieraan bijdragen. De zelfmoorden, de operaties, het verkeerd interpreteren van de roep "ik zit in het verkeerde lichaam", laten we van haar heftige ervaringen lering trekken en beginnen in lessen over trauma, over goddelijke seksualiteit en over onvoorwaardelijke liefde. Steun mij om deze zaken mogelijk te maken, door het verhaal te delen, door jouw ervaring hierover te delen. Ik sta er onbevooroordeeld en open in. 

Eén ding weet ik wel, deze dappere persoon, heeft een grote healing ontvangen. Voor het eerst kon ze voelen dat ze niet werd afgewezen, voor het eerst werd dit verhaal serieus genomen, ik zal haar blijven steunen. Ik zal haar kennis delen, omdat wegkijken van het duister alleen maar zou betekenen, dat daar nooit liefde in kan stromen. En als er iets is wat zelfs in deze duistere wereld hard nodig is, dan is het wel liefde en vergeving. Ook in de dagen erna zijn er verhalen gedeeld over diepe schaduwdelen, ik ga daarovereen podcast maken en ook in onze community zal ik de sessies gaan delen.