Klein en intiem, zo heb ik de afgelopen jaren kunnen werken. Mijn hele leven wijd ik aan spirituele ontwikkeling, zowel privé als zakelijk. En wat laat je dat toch anders in het leven staan dan andere mensen! En dat terwijl iedereen in wezen spiritueel is. In de kleine en intieme setting voel ik zoveel liefde, zo'n diepe connectie met mensen. Ze delen hun diepste pijnen en verdriet, al hun misstappen, al hun falen, hun fysieke uitdagingen, wat ik dagelijks hoor is ontzettend intens en soms krijg ik er tranen van in de ogen en huil ik zelfs mee. Je kan je niet voorstellen wat er gebeurt als je als spiritueel coach hoort “Het liefste ben ik hier niet meer, Lilian, ik wil gewoon dood.” Of “ik ben met een ander naar bed geweest en nu heb ik zo'n spijt, wat kan ik doen?” “Eigenlijk weet ik niet wat liefde is, ik denk dat ik het nog nooit echt heb gevoeld.” Deze verhalen kan iemand bij me kwijt, door deze pijn gaan we samen heen. Dat is wat ik doe, wat ik wil bijdragen en dat is wat ik uitdraag. En juist dit is zo hard nodig in de wereld. Dus mijn gidsen sporen me al enige tijd aan, ga op een theatertour, zoek een ruimte en ga dit uitdragen voor een groter publiek. Je zou dus kunnen zeggen dat het een roeping is. En ik vind het lastig, maar de roep neem ik toch aan. 

En daar ging ik, op zoek naar een mooie plek. Daar waar ik een fijne groep gasten kon uitnodigen op de donkerste dag van het jaar. Een mooie locatie, waar we met zo'n 70 mensen samen konden komen op 21 december. Vlak voor kerst, dat voelde goed. Licht brengen op de dag dat de zon het kortste brandt. En ik vond die plek, bij Theater Markant in Uden. Ik vertelde mijn plan, huurde een ruimte en vertelde dat ik na 12,5 jaar in het klein, hier een stapje groter wilde gaan. Al eerder had ik dat gedaan en dat voelde goed om opnieuw te doen. Zo geschiedde. De eerste aanmeldingen stroomden binnen, het team wat me terzijde staat had leuke plannen voor aankleding, onze outfit, voor de lunch. Alles was vol blijdschap en toen volgde ook nog de uitnodiging van de krant voor een interview. Dat komt ook niet elke dag voor en dus maakte ik er graag tijd voor vrij. "Er komt ook een fotograaf” De journaliste was speciaal voor deze klus helemaal met het openbaar vervoer gekomen en al snel bleek, dat zij ook persoonlijk zeer veel interesse had in spiritualiteit. Wat heerlijk om zoveel vragen te krijgen die echt de diepte ingingen, wat fijn dat zij ook haar eigen ervaringen deelde. Jong, enthousiast, gedreven, ik mocht haar direct. “Hoe om te gaan met sceptische mensen?” was één van de vragen. En weet je, ik heb intussen zo'n mooie en lieve groep cursisten, cliënten en vrienden om me heen, voor mij is het bijna niet meer te geloven dat er nog mensen zijn die sceptisch zouden willen zijn als ze ook maar één keer ervaren wat er in zo'n bijeenkomst zoal gebeurt. Maar van vroeger uit weet ik natuurlijk wel dat veel mensen het spirituele, met name het genezende aspect en ook het waarnemen van overleden dierbaren, nogal een lastig thema vinden. En daar heb ik alle respect voor, van mij hoeft niemand iets te geloven en dat is ook helemaal niet het doel van wat ik doe. Mensen die me persoonlijk kennen, weten dat ik integer ben. Ik zet mezelf niet op een voetstuk, blijf altijd enthousiast over mijn werk, maar weet ook maar al te goed dat ík niemand genees en dat ík niet de boodschappen uit spirit zelf kan “horen”. Het komt vanuit de geestenwereld wat ik kan doorgeven en vertellen, en voor deze spirituele wereld heb ik het allergrootste respect. De zogenaamde gave is voor mij heel normaal, ik heb dat al sinds mijn kindertijd en ik wéét gewoon niet beter dan dat de spirituele wereld bestaat en er is om ons te steunen en helpen, óók bij ziekte en pijn. Dat daar soms spontane genezing plaatsvindt bij de mensen die in de ruimte zijn, dat vind ik zelf tot op de dag van vandaag een wonder. Maar het gebeurt wel met enige regelmaat en dat kunnen de vele mensen die bij me kwamen zelf bevestigen. En daarom zei ik ook als antwoord: “don't shoot the messenger” als je sceptisch bent, ik begrijp het en van mij hoef je niks aan te nemen. Ik ben in feite slechts de boodschapper van dat wat tot mij komt en met die boodschappen heb ik in de afgelopen tijd heel veel mensen in hun hart mogen raken. Zo is dat ook de bedoeling op de bijzondere dag: “The magic of spirit.” Die daarna op diverse plekken in Nederland en België zal plaatsvinden.

En zo verscheen het artikel in de krant en op internet. Wat had ze de woorden scherp neergezet, “zelf zou ik het zo nooit durven stellen of hardop uitspreken, maar het is eigenlijk wel gewoon de waarheid wat hier staat,” dacht ik. Ik merkte, dat ik zelf altijd een beetje genuanceerd sprak over wat ik doe en wat ik teweeg breng bij mensen. En deze jonge journaliste, zij durfde te schrijven waar het op staat. En dan..... ga je pas zien wat er gebeurt als je de waarheid hardop durft te verkondigen. Dan opeens..... Staat de hele dag de telefoon roodgloeiend en ontploft je mailbox. Je gaat zien, dat er mensen voor en ook mensen tegen zijn. Het is boeiend hoeveel mensen me benaderden om hulp, niet wisten dat ik dit werk doe. Verhalen die ik hoorde varieerden van ervaringen van eenzaamheid, mensen met ontzettend veel pijn, maar ook mensen die zich spiritueel wilden ontwikkelen en daarbij mij als bron van inspiratie wilden bezoeken. Overweldigend was dit. En ik moest bedenken hoe ik al deze mooie mensen kon bieden wat ze nodig hebben. Ik had mooie telefoongesprekken en lieve reacties op de mail. En er stroomden nog meer aanmeldingen binnen voor de bijzondere dag. 

En zo begon het avontuur. Zoals Lilian dat altijd doet, afstemmen op de zaal, jullie in een liefdevol bad van helende energie onderdompelen en dan begint vanzelf de kennis die zij in zich draagt te stromen. Er worden elke bijeenkomst ook persoonlijke healings gegeven aan deelnemers uit de zaal. Ook jij kan een boodschap ontvangen of aangeraakt worden met de helende kracht die de spirit telkens weer doorgeeft. Jij mag er helemaal zijn, samen genieten, lachen, huilen. We zien je graag op deze mooie plek.