We leren onze kinderen vreemde dingen. Als kinderen vragen, worden ze overgeslagen. Waarom liegen we eigenlijk tegen onze kinderen? Het universum heeft een prachtige werking, datgene waar je met hart en ziel naar verlangt, dat krijg je ook! Alleen doordat we geleerd hebben dat we niets mogen vragen, kunnen we ook niet goed meer ontvangen. Want als je vraagt en je krijgt het, dan zijn we weer even dat kindje dat wilde vragen. Het verwacht te worden overgeslagen…. Dus als volwassene kun je twee dingen doen: je leeft de overtuiging dat je niets voor jezelf mag vragen, of je vecht tegen jezelf en je vindt dat je alles mag vragen. Is het niet zo dat we de schaarste hiermee zelf hebben gecreëerd?

De aarde is oud, oeroud. Waarom heeft iedereen het dan toch over de nieuwe aarde? We horen spannende voorspellingen over het jaar 2012, eind december zou onze wereld compleet van gedaante moeten gaan verwisselen. Maar hoe realistisch is deze gedachte? Zijn wij als mens wel in staat om te bevatten wat een nieuwe aarde zou kunnen zijn? Omdat onze hersenen de impact van de voorspellingen niet kunnen overzien, maken we er met ons hoofd een rampscenario van. Het wordt chaos.

Nooit had ik het verwacht, maar het is vandaag toch gekomen. Ik mag mezelf zijn en vind het nog leuk ook! Zo lang heb ik een innerlijke strijd gevoerd om te voldoen aan de verwachtingen van mensen om mij heen. Zoals ik verwachtte dat ze me wilden zien, zo deed ik ook. Het gekke is, dat ik niet eens in de gaten had hoezeer ik mezelf verloochende.