Tjonge, ik moest het vandaag gewoon even van me afschrijven. Deze week was denk ik wel de meest memorabe uit mijn leven. Ik voel een diepe verbondenheid met de Christuskracht en zag deze week de effecten daarvan tijdens de bijeenkomsten die ik mocht leiden. Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik zie hoe heling plaatsvindt op een wijze, die eerder ondenkbaar was. Mijn hoofd heeft moeite te verwerken wat het hart al weet. Deze week daalden we in een veld van liefde af in de wereld waar vele ogen zich liever voor afwenden. "Een wereld van porno, lust en misbruik. Is dat nou licht en liefde, Lilian?" Vroeg iemand mij? Lees met me mee en zie hoe het licht de duisternis kan helen. 

Vrouwenkracht die diep collectief trauma kan helen

Gisteren zat ik samen met zeven andere vrouwen in een cirkel. Wat zich ontvouwde, heeft me diep geraakt. Terwijl we ons openden en ruimte maakten voor wat zich wilde aandienen, kwam er bij meerdere vrouwen een golf van intens verdriet en pijn omhoog. Het was rouw, niet alleen van henzelf, maar van vrouwen wereldwijd… Alsof er een collectief veld werd aangeraakt dat groter was dan één leven of ervaring.

Grenzen stellen: een innerlijke ontdekkingstocht

Het lijkt zo simpel, maar dat is het vaak helemaal niet. Het is een onderwerp dat de afgelopen jaren steeds weer terugkeerde in mijn leven. Waar we als kind misschien nog luidkeels “nee” riepen, leerden we gaandeweg ons aan te passen, conflicten te vermijden, of hielden we liever onze mond om de lieve vrede te bewaren. Ik was zelf het type dat steeds harder ging roepen, maar het leek niet te helpen. Mijn vriendinnetje was juist stil geworden, een beetje gelaten. Elk mens gaat er ook anders mee om. Maar fijn voelt het zeker niet. En soms komt het thema grenzen toch weer terug op je pad.